เธอคือยามประจำฟ้า ติดตามโลกไปทุกแห่ง เธอมิใช่บริวาร เธอคือเพื่อนคู่ยาก หากไม่มีเธอคงหมดเรื่องราวเล่าขานไปมากมาย แสงเนียนนุ่มห่อคลุมโลกยามหลับใหล อย่าเหนื่อยอย่าท้อ อย่าร้องไห้ เธอต้องกล่อมโลกนี้ไปอีกนาน คงมีผู้คนอีกมากมายที่เฝ้ามองเธอ แทบทุกค่ำคืนอย่างล้ำลึกแม้ว่าเธอจะถูกเหยียบย่ำโดยอุ้งเท้าแห่งอารยะ

ล่องลอยอยู่กลางทะเล โดดเดี่ยวและอ้างว่า ทะเลเหมือนไร้ซึ่งชีวิต แต่ในความแท้จริงทะเลคือแหล่งชีวิต ทะเลคือเรื่องราวและความฝัน บางครั้งดูเรียบง่าย เคร่งขรึม บางครั้งเกรี้ยวกราดกร้าวร้าว ผู้คนมากมายนำความฝัน ความทุกข์มาทิ้งทะเล แน่นอนทะเล คือผู้รับฟังที่ดี มีอีกหลายๆคนมารอ ฟังคำตอบจากทะเล ยังมีเสียงเล่าขาน ยามทะเล หวนไห้ในความทุกข์ เรื่องราวความรักความฝัน ความทรงจำในเกลียวคลื่น สาดซัดเข้าสู่หาด นำทรายเม็ดใหม่มา และหอบคืนทรายเม็ดเก่ากลับสู่ท้องทะเล

ชีวิตรักดั่งผืนทราย หวั่นไหวไปกับฟองคลื่นลมทะเล เฝ้ารอ วันหวนคืนและถ้อยคำอำลาของผู้มาเยือนจากแดนไกล นานนักหนา ณ ที่ตรงนี้ พร่ำบอกกับสายน้ำ กระซิบผ่านละรอกคลื่นถึงมิตรแท้ในหัวใจ อยากให้เธอกลับมาแม้จะรู้ว่ามันเจ็บปวด ฉันพร้อมแตกสลายไปในความฝันกลับสายน้ำที่เซาะฝั่ง